گفته مي‌شود که ريشه بیش از ۸۰% بيماري‌هاي انسان تنشهاي رواني و انواع استرس‌ها مي باشد.اين آمار خود به زبان بي‌زباني ارزش و اهميت و فايده‌هاي ريلکسيشن را فرياد مي‌زند.
تن‌آرامی یا ریلکسیشن (Relaxation)، تکنیکی است برای آرام‌سازی عضلات بدن. از آنجا که بین ذهن و تن ارتباط تنگاتنگی وجود دارد، هرچه که شما در جسم خود آرامش بیشتری برقرار می‌کنید، در ذهن‌تان نیز آرامش بیشتری برقرار می‌شود. اغلب کسانی که از عدم تمرکز فکر، شکوه و شکایت می‌کنند در حقیقت از افکار مزاحم ذهنی خود می‌نالند و همیشه می‌پرسند با این افکار مزاحم که ذهن ما را اشغال کرده، چه کار کنیم؟
واقعیت این است که شما به طور ارادی و آگاهانه نمی‌توانید این افکار مزاحم را از ذهن خود خارج کنید و از شر آن راحت شوید. اما می‌توانید آزادسازی و آرام‌سازی ذهن خود را از راهی غیر مستقیم انجام دهید. از آنجا که هر فکری (به ویژه افکار منفی مزاحم) عضلات را منقبض می‌کند .ما در ریلکسیشن عضلات را آرام می‌کنیم و تنش و انقباضشان را از بین می‌بریم. در نتیجه این کار، افکار منفی خود به خود از ذهن ما خارج می‌شوند. اساس تن‌آرامی همین است: آرام سازی عضلات با قصد ایجاد آرامش و خلأ ذهنی.
ريلکسيشن باعث تمدد و تقويت اعصاب مي‌شود. با برطرف کردن تنشهاي جسمي؛ از خستگي و فرسودگي “تن” جلوگيري مي‌کند. باعث آرام و متعادل شدن ذهن و همچنين بعد احساسي و عاطفي وجود انسان مي‌شود و سبب فعال شدن نيمکره راست مغز و هماهنگي نيمکره‌هاي چپ و راست مي‌شود و خلاقيت بسيار بالا را برايتان به ارمغان مي‌آورد.
کساني که جلسات منظم ريلکسيشن دارند سرحال‌تر و شاداب‌تر مي‌شوند از نظر احساسي و عاطفي متعادل‌تر مي‌شوند وذهنشان هم روشن‌تر و منظم‌تر مي‌شود. حتي سيستم ايمني بدنشان هم نيرومندتر شده و به ثبات و تعادل رواني بيشتري مي‌رسند.
تن‌آرامی، غالباً به سه شکل انجام می‌شود:
۱. آرام سازی بدون ایجاد تنش
۲. آرام سازی پس از ایجاد تنش
۳. ریلکس پیشرونده یا تجسمی
ما هیچ وقت یکباره بدن را شل نمی‌کنیم؛ این کار، کم تأثیر و تا حدی نادرست است. ذهن ما فرمان‌های کلی را نمی‌پذیرد. وقتی می‌گوییم: “بدن من، به تمامی شل و راحت شو”، مغز در صدد اجرای این فرمان برمی‌آید. اما چون این فرمان خیلی کلی است، مغز در انجام آن کاملاً موفق و مؤثر نیست و بنابراین از آن سر باز می‌زند. مغز ما فرمان‌های جزیی و مشخص را بهتر می‌پذیرد. هرچه فرمان جزیی و مشخص‌تر باشد، پذیرش و اجرای مغز بهتر خواهدبود.
طی چند دقیقه کوتاه ریلکسیشن عمیق، افت شدیدی در فشار خون و ضربان قلب صورت می گیرد و فشار روی قلب کاهش می یابد. مراکز عصبی که بسیار تحت فشار بوده اند دوباره زنده شده و فشار و تنش عضلانی حتی پایین‌تر از سطح ابتدایی فشار عضلانی می‌رسد. ازآنجا که طی ریلکسیشن عمیق فقط مقدار بسیار کمی انرژی استفاده می‌شود، انرژی باقیمانده که بطور مداوم توسط سلولهای بدن ساخته می‌شود ذخیره شده و برای استفاده‌های آتی انباشته می‌شوند.
